COVID-19 to choroba zakaźna układu oddechowego wywoływana przez wirus SARS-CoV-2, czyli patogen należący do rodziny koronawirusów. Przebieg zakażenia tym konkretnym patogenem może być bezobjawowy, łagodny, ale też ciężki, nawet z koniecznością hospitalizacji.

Najbardziej charakterystyczne objawy choroby COVID-19

• gorączka,
• kaszel(raczej suchy),
• duszność.

Ponadto mogą występować także: ból mięśni, splątanie, ból głowy, ból gardła, krwioplucie.
Charakterystycznym objawem u części chorych jest nagła utrata węchu i smaku

Jeśli masz możliwość, już teraz zapisz się na szczepienie!
E-skierowanie ważne jest 90 dni, ale nie warto zwlekać.

Szczepionka chroni przed ciężkimi objawami COVID-19, co udowodniono w badaniach klinicznych

Jak się przygotować do szczepień*?

1. Wyśpij się przed szczepieniem – sen korzystnie wpływa na działanie układu odpornościowego.
2. Ogranicz alkohol – na kilka dni przed szczepieniem, ale też i po przyjęciu preparatu zmniejsz ilości, a najlepiej w ogóle nie spożywaj alkoholu.
3. Bądź aktywny fizycznie przed szczepieniem – ćwiczenia poprawiają sprawność organizmu.
4. Nie musisz być na czczo przed przyjęciem szczepionki – w dniu szczepienia spożyj normalnie wszystkie posiłki.
5. Nie odstawiaj na własną rękę leków, które regularnie przyjmujesz – skonsultuj to z lekarzem.
6. Sumiennie wypełnij kwestionariusz przed szczepieniem – przed przyjęciem preparatu zostaniesz poproszony o wypełnienie ankiety medycznej. Nie zatajaj żadnej informacji!
7. Odczekaj po szczepieniu w punkcie szczepień min. 15 minut – to dla Twojego bezpieczeństwa.
8. Nie obawiaj się NOP – to skrót od niepożądanych odczynów poszczepiennych. Najczęściej mają one łagodny przebieg, a występują rzadko. Może się zdarzyć, że po przyjęciu szczepionki będziesz miał np. zaczerwienienie w miejscu wkłucia lub niewielką gorączkę. Te objawy powinny ustąpić w ciągu 1 – 3 dni. W przypadku większego dyskomfortu możesz wziąć po szczepieniu lek przeciwgorączkowy.

Wirusowe zapalenie wątroby typu A jest chorobą zakaźną. Inaczej nazywana jest żółtaczką pokarmową. Najczęstszym powodem WZW A są złe warunki sanitarne. Do zakażenia WZW A może dojść nawet przez nieumyte lub niedokładnie umyte ręce czy żywność.

WZW A może być bezobjawowe u dzieci poniżej 6 roku życia. W osób starszych pojawiają się bóle stawów, głowy, wymioty, gorączka, biegunka.

WZW B, czyli wirusowe zapalenie wątroby typu B również jest chorobą zakaźną, ale bardziej niebezpieczną niż WZW A. Zaniedbanie WZW B może być przyczyną marskości wątroby, a nawet śmierci. Do zakażenia dochodzi zazwyczaj poprzez kontakt z krwią chorego lub stosunek seksualny z chorym.

Kleszczowe zapalenie mózgu to ostra choroba wirusowa, która może wiązać się z poważnymi powikłaniami neurologicznymi. Źródłem infekcji najczęściej jest ukąszenie przez zakażonego kleszcza. Okres rozwoju choroby wynosi od 7 do 14 dni, ale może sięgać 4 tygodni. Początkowo zakażenie przebiega bezobjawowo lub wywołuje objawy podobne do grypy, dlatego często nie jest rozpoznawane. U części zakażonych osób dochodzi do zajęcia ośrodkowego układu nerwowego i trwałych powikłań neurologicznych.

KZM objawia się zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, zapaleniem mózgu lub jednym i drugim. Może być śmiertelne.

Szczepionki przeciw KZM należą do najskuteczniejszych dostępnych szczepień antywirusowych. U osób, które stosują się do schematu dawkowania skuteczność rzeczywista szczepienia wynosi 99%.

Przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu mogą się szczepić wszyscy dorośli oraz dzieci, które ukończyły 1 rok życia.

Konflikt serologiczny – co to?

Konflikt serologiczny to konflikt krwi, do którego dochodzi między matką posiadającą grupę krwi oznaczoną jako Rh- a płodem, który po ojcu odziedziczył krew Rh+. Tak więc zjawisko to jest ścisłe związane z grupami krwi rodziców.

W przypadku konfliktu serologicznego organizm matki (mającej czynnik Rh-) wytwarza przeciwciała, które mają na celu zniszczyć płód, który ma krew z czynnikiem Rh+.

Przyczyny konfliktu serologicznego

Konflikt serologiczny ma miejsce w kilku konkretnych sytuacjach:

• jeśli matka ma grupę krwi Rh-, a ojciec Rh+;
• kiedy do krwiobiegu ciężarnej w wyniku różnych zdarzeń przedostanie się krew dziecka;
• gdy płód odziedziczy po ojcu grupę antygenów niezgodną z układem matki.

Podanie kobiecie immunoglobuliny anty-RhD pacjentce RhD-ujemnej w 28-30 tygodniu ciąży zapobiega konfliktowi serologicznemu.

Podanie immunoglobuliny anty-RhD pacjentce RhD-ujemnej w 28-30 tygodniu ciąży (o ile nie wykryto u niej przeciwciał anty-RhD) jest finansowane w ramach świadczeń gwarantowanych.

W okresie od września do listopada przypada najlepszy okres, aby zaszczepić się przeciwko grypie. U osób zaszczepionych w przypadku zachorowania przebieg grypy jest łagodniejszy, a prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań mniejsze.

Wirusem grypy łatwo się zakazić. Przenosi się drogą kropelkową, dlatego noszenie maseczek, częste mycie rąk i niedotykanie twarzy, kiedy jesteśmy poza domem, może dodatkowo ograniczać zakażenia.

Objawy

Grypa jest chorobą, która rozwija się bardzo szybko ( wirus szybko się namnaża). Jej objawom towarzyszy wysoka gorączka, katar, kaszel, ból głowy. Chory odczuwa bóle mięśniowe, osłabienie i rozbicie. Niekiedy pojawiają się wymioty i łagodna biegunka, u małych dzieci ból brzucha.

Jak się zaszczepić

Jeśli należysz do osób uprawnionych do bezpłatnego szczepienia, nie musisz prosić lekarza o receptę na szczepionkę ani umawiać się w przychodni. Wystarczy, że zgłosisz się do jednego z punktu szczepień wskazanego na mapie znajdującej się pod artykułem i umówisz na termin zabiegu. Przed szczepieniem należy wypełnić oświadczenie, a następnie porozmawiać z lekarzem kwalifikującym do zabiegu.

Warto wiedzieć…

Szczepienia przeciw grypie nie chronią w 100% przed zachorowaniem, ale dzięki niemu, w przypadku zachorowania, przebieg będzie łagodniejszy.

Najlepszy okres na zaszczepienie się przypada na początku sezonu grypowego, czyli jesienią.

Po podaniu szczepionki odporność rozwija się w ciągu dwóch–trzech tygodni i utrzymuje się 6 –12 miesięcy.

Przez dwa dni po szczepieniu możesz mieć miejscowe zaczerwienienie i ogólne złe samopoczucie, które mijają samoistnie. W przypadku pogorszenia stanu zdrowia po szczepieniu niezbędny jest kontakt z lekarzem.